Dit jaar weer een prachtige motorgroepsreis geboekt bij Vrijuit, de zgn. Drie-Alpentoer. De naam geeft al aan; De Alpen van Oostenrijk, Zwitserland en Italië.
Op zondag 28 augustus ben ik in de middag vertrokken naar Duitsland, waar ik via Venlo en de A61 naar Lahnstein aan de Lahn ben gereden.
Op Tom-Tom het adres van de camping ingegeven en via een andere route dan vorig jaar aangekomen. Het was er nog net zo gezellig als toen en de nederlandse eigenaar herinnerde zich mij en de CX nog.
Maandag doorgereden richting Zwitserland, maar ik moest zo nodig toch nog even langs Louis.de, in Koblenz, om nog wat aanbiedingen in te slaan.
Een pas, via internet, aangeschafte waterdichte bag, waarvan een rits defect was geraakt, kon moeiteloos omgeruild worden voor een nieuwe. Op de parkeerplaats de inhoud verwisseld en de defecte ingeleverd.
's Avonds een camping opgezocht in Löwenstein in de buurt van Heilbronn. De keuken was nog open en heb daar een heerlijke schnitzel met kaas verorberd, met het nodige bier er bij.
Dinsdag had ik weer afgesproken met Charlotte uit Muri bei Bern -zie verslag vorig jaar- waar ik twee dagen mee heb rondgetoerd, door het mooie Zwitserland. De eerste dag rond Bern gereden en de tweede dag ook naar de Thunersee geweest. Vlakbij Gruyère naar de raststätte gegaan, om daar te genieten van de heerlijkste koffie van Europa, voorzien van Gruyère room in een heerlijk chocolade bakje. Het is een doodzonde om hier voorbij te rijden en ik stop dan ook elke reis, als Gruyère weer in zicht komt.
Vrijdag weer uit Muri vertrokken, om in de buurt van het verzamelpunt van de groepsreis, Heidenheim, te komen Omdat ik een motorhoes in Muri achtergelaten had voor de motor van Charlotte, ben ik spoorslags naar Neu-Ulm gereden, waar Louis tot 8.00 uur 's avonds open was.
Het blijkt, dat campings niet rijkelijk bezaaid zijn, want ik moest nog 30 km terug rijden om een camping te vinden. Maar in Illertissen bleek een camping te zijn. Bij het binnenrijden realiseerde ik me, dat ik hier vorig jaar óók geweest was. Zouden er dan maar drie campings in Duitsland zijn?
Zaterdagmorgen Tom-Tom ingesteld op het hotel in Heidenheim, ik was er nog maar 60 km. van vandaan zei de stem van Eva. Op het moment, dat ik mij omdraaide hoorde ik piep-piep en mijn pocket PC had het gehele Tom-Tom programma gewist. Was dat vorig jaar ook gebeurd? Ik kon me nog net inhouden, om ongehoorde taal te gebruiken. Maar een gewaarschuwd mens......,dus maar weer de kaart er bij.
Met Hans, mijn motormaatje van vorig jaar, bij hotel "Raben" afgesproken om te overnachten.
De startmotor van Hans z'n motor had het begeven en hij had bij Stuttgart een motor gehuurd. Dus deze vakantie ging ik met een Duitser op stap.
Zondagmorgen om 09.00 uur waren we bij het verzamelhotel en de meesten waren al vertrokken naar Fliess in Oostenrijk. Er waren nog 2 stel motorrijders en toen één er van zich omdraaide: Hééééééé Marcel en Kathleen, bekenden van de Dolomietentoer van vorig jaar....
Hans en ik reden samen, volgens de beschrijving van het routeboek. Mooie binnendoorweggetjes via de Reschenpass naar Fliess.
Maandag begon het echte werk. Vorarlberg, dat behoorlijk gehavend was door de overvloedige regens en de Silvretta Hochalpenstrasse.
Bijna op het eind van de rit van deze dag, na het beklimmen van de Bielerhöhe, met meer dan 30 haarspeldbochten, bleek de weg versperd door de gevolgen van de regen. Bij de noodbrug werd ons verteld, dat we niet verder hoefden te rijden, want kilometers verderop was de tunnel gestremd.
Ter illustratie van deze uitspraak lag er een compleet huis schuin in de bedding van de rivier en als je door de raamgaten naar binnen keek , stonden de kasten en andere huisraad gewoon in de kamer, maar dan een beetje scheef. Het was toen al 19.15uur en we kregen trek.
Vandaag ook de Furkajoch gereden. Door het vele oponthoud en verminkte wegen, kwamen we om kwart over tien bij de tunnel aan, de enige weg waar wij nog langs konden, om in ons hotel te komen. Een blondine uit Innsbrück stapte uit een politieauto en hield ons staande. Er was een zwaar transport, dat door de tunnel moest en dat zou een kwartier duren, Wachten dan maar. De mobilofoon van haar vertelde even later, dat het wel een uur kon duren. Wij stapten op de motor en reden terug naar een Raststätte. Dit herhaalde zich drie keer en om 02.15 uur werd de tunnel vrij gegeven en konden wij en een lange file auto's,er doorheen.
Dinsdag rijden we naar Samnaun en daarna door naar het andere belastingparadijs Livigno in Italië. Vlakbij ons hotel gaat de weg omhoog naar de Pillerhöhe, waar we een fantastisch wijds uitzicht hebben ,genaamd de Gachen Blick op 1558 m. Over de Passo Foscagno rijden we naar de Passo Stelvio(Stilfserjoch), één van de hoogste passen van Europa, met een geweldig uitzicht op de weg die we zometeen in de afdaling gaan maken.
Eens per jaar is er een treffen met een 5000 motoren. We vervolgen onze weg over de Reschenpass, waar we een kerktoren nog boven het wateroppervlak van het stuwmeer zien uitsteken en gaan snel door het Inntal naar Fliess.
Woensdag, een dag waar ik zelf halsreikend naar heb uitgekeken, want we gaan naar de Timmelsjoch (zie reis 2004 met foto)
We rijden weer via de Pillerhöhe naar het Pitztal en het Ötztal. Hier slaan we al snel links af naar het Kühtaisattel en sturen heerlijk door een mooi natuurgebied. We rijden de Brennerpass en kijken tegen de enorme pilaren van het wegdek van de Europabrücke aan. Hier stoppen we om ons te laten verwennen met een bord spaghetti. Richting Jaufenpass (1966 m) en daarna sturen we in St. Leonardo rechts naar de Timmelsjoch (2508 m).
Het bedwingen van deze pas is weer begonnen en ik ga voorop rijden, om wat foto's en filmpjes te kunnen maken vanaf de rijdende motor.
We klimmen steeds hoger en we blijven nog net onder de "laag"hangende bewolking, als we boven zijn. Aan de andere kant, in Oostenrijk, is het Ötztal, dat rijden we helemaal door en via Landeck rijden we weer naar ons hotel Mariënhof in Fliess.
Donderdag,een dag, die iedereen naar eigen idee kon invullen, maar we konden ook naar het Kaunertal gaan.
En ja, waar komen we nu voor, rijden met die hap......
Wel op tijd terug zijn, want vanavond staat de barbeque klaar.
Het is een kleine 25km van het hotel en daar is de Kaunertaler Gletscher Panoramastrasse !! Normaal gesproken kun je om het stuwmeer heen rijden, maar door werkzaamheden, was linksom niet mogelijk en had je nu kans op tegenliggers op de vrij smalle weg.
Uiteraard door vele (haarspeld)bochten kom je op 2750m hoogte bij het restaurant, waar de snelle jongens met BMW's al lang zaten te genieten van de zon en wurst mit sauerkraut. Hierna naar beneden en naar Serfaus gereden. Een drukke plaats met drukke mensen, nog even op een terrasje gezeten en daarna weer spoorslags op huis aan. Tijdens het eten ontviel mij de vraag aan de toerleider Peter, of ik de volgende dag eens op zijn BMW 1200 mocht rijden. Tot mijn verbazing zei hij JA.........
Vandaag, vrijdag gaat de reis naar o.a. Garmisch-Partenkirchen. Hans gaat niet mee, maar reist al af naar Duitsland, om zijn gehuurde motor op tijd om te ruilen voor zijn eigen motor en ik mag op de BMW beginnen. Peter en zijn vrouw nemen plaats op de CX, dat zit voor de bijrijder wel wat krap, als je met ruimte op de BMW kan zitten. Peter heeft wat moeite met zijn lange benen en strekt deze regelmatig tijdens de rit. Vanuit het hotel rijden we richting Eichholz, maar na een enkele kilometer doemt het eerste obstakel al op, een grote graafmachine blokkeert de weg en wij moeten van de weg af, door de tuin van een boerderij naar het lagerliggende gedeelte van de te volgen weg rijden. Peter mag zijn eigen motor naar beneden brengen, want het is stijl en losliggend grind maakt het gevaarlijk om uit te glijden. Gelukkig loopt het goed af en vervolgen we onze weg.
We rijden naar het Hahntenjoch (1894m), dit is de verbindingsweg tussen het Inntal en het Lechtal en via Breitenwang, Plansee en het Ammerwald, rijden we Duitsland binnen. In Garmisch maken we een koffie-stop. Het is al weer middag, als we verder rijden naar Mittenwald en zijn al weer op weg naar Oostenrijk. We volgen het Leutaschtal, over de Haimigerberg en de Ochsengarten, naar het Ötztal. Nog een stukje Pitztal en over de Pillerhöhe, maar nu van de andere kant en we zijn weer terug in het hotel.
En dan is het zaterdag, de dag van vertrek van ons verblijf in Fliess. Er zijn negen personen, die de reis naar Heidenheim terug maken. Twee gaan nog verder door naar Italië.
Wij rijden via Ehrwald, Garmisch en Murnau terug door het Beierse land, komen door hele kleine dorpen, prachtige landschappen, totdat we van de weg af moeten i.v.m. een groot auto-ongeluk. De kilometerteller staat al gevaarlijk hoog, maar net op tijd vinden we een benzine pomp. We besluiten, om de route niet verder te volgen, maar de GPS op Heidenheim in te stellen en achter de aanwijzingen aan te rijden.
's Avonds gaan we met z'n allen uit eten bij een voortreffelijke Italiaan.
De volgende dag rijd ik met een beetje regen in één ruk door naar Nederland.
Bij thuiskomst staat de kilometerteller bijna op 4700 km.
Alweer een formidabele reis gemaakt met de Honda CX 500 Custom uit 1982, voor de nieuwe banden hoef ik me niet te schamen, want ook aan de zijkanten zijn ze mooi egaal afgeschuind. Het olieverbruik was 0,7 liter.
Dit was het relaas van Henk Tonkens alias Honkie Tonkie
Volgend jaar de Franse Alpen in!