Epiloog
Een mooie levenservaring rijkerIk kijk altijd heel lang uit naar een trip als deze. Het mooie van een dergelijke barreltrip is dat je er heel lang mee bezig bent. Je koopt in het najaar al een motor, knapt deze op en pas na een maand of 7 ben je zover dat je werkelijk vertrekt. De voorpret is geweldig, zeker als je ook nog een keer de routes mag maken en de campings uit mag zoeken voor een dergelijke trip. Voor mij is het sleutelen aan de motor ook een groot deel van de voorpret. Want zeg nou zelf: wat is er nou mooier dan een vakantie te beleven op een motor die door iemand anders eigenlijk al opgegeven is?
Maar zoals aan alles komt ook aan deze reis een eind. Het was weer een geweldige belevenis om 2 weken lang met een stel onbekende mensen op pad te gaan. Een aantal mensen kende ik natuurlijk al (Jottum, Mitkah en Auke) maar nieuwe mensen geven het leven altijd weer kleur. Het is in het begin altijd een beetje aftasten, maar na een paar dagen kan het al niet meer stuk. Je begint dan echt een band te krijgen met je reisgenoten. En na 2 weken weet je zeker dat je deze trip en deze reisgenoten voor de rest van je leven niet meer zult vergeten. Een dergelijke reis vergt wat van je. Je lost samen storingen op, je ziet af in de hitte en baggert door de regen. Dat brengt mensen tot elkaar.
Op een dergelijke trip kan er natuurlijk van alles misgaan, het is dan ook geen trip voor mensen die het liefst alles vantevoren uitgestippeld willen zien. Je moet elke dag maar weer zien of je het doel haalt. Dat is mij in deze Challenge niet altijd gelukt. Ik ben op dag 5 (woensdag) gestrand in Cortina d'Ampezzo en moest daar noodgedwongen wachten op onderdelen. Op vrijdag ging de rest verder. Ik zat wel even met een brok in mijn keel toen de rest vertrok. Ik had heel graag de route willen voortzetten, vooral omdat ik graag de extra passenroute had willen rijden. Maar ja, de Challenge wacht op niemand en dus ook niet op de organisator! Het is wel zo dat juist de onverwachte gebeurtenissen een dergelijke trip tot iets bijzonders maken.
En er zijn elk jaar weer dingen die de volgende keer anders gaan. Voortschrijdend inzicht zeg maar.
-Zo kwam ik erachter dat ik eigenlijk heel weinig foto's gemaakt heb. Dit was de eerste trip zonder fototoestel, er zit immers een goed fototoestel in mijn foon! Helaas maakte ik daar jammer genoeg maar weinig gebruik van. Volgende keer dus weer gewoon mijn fototoestel mee. Ik maak dan toch een stuk vlotter foto's en filmpjes. Mijn camera is toch een stuk vlotter en eenvoudiger in gebruik dan mijn foon.
-Navigatie is prachtig en een heel mooi hulpmiddel maar toch zijn voor mij kaarten onontbeerlijk. Volgende keer gaan er kaarten mee waarop de route is ingetekend. Het is best handig om te zien waar je bent als je door diverse omleidingen het pad aardig bijster bent geraakt.
-Stopplaatsen ga ik de volgende keer beter inplannen. Alhoewel ik niet het idee had dat het niet goed liep, ga ik volgende keer toch stopplekken beter inplannen. Stopplaatsen zullen dan voornamelijk zijn bij supermarkten, bakkers en dergelijke.
-Communicatie was vorig jaar een sterk punt, dit jaar zouden we het perfectioneren. Afspraak was dat we bij elke stop meteen de communicatiesets aan de lader zouden hangen. Ook was er dit jaar niet alleen communicatie tussen de voor- en achterrijder, maar ook iemand in het midden (Auke) had een com-setje aangeschaft. Helaas hield Mitkah's setje er de eerste dag mee op en de mijne gaf de pijp aan Maarten op de tweede dag. De keus is nu als volgt. Nog een keer zo'n China meuk set van 35,- of gaan we volgende keer voor walkie-talkies?
-Het puntentellingssysteem is hilarisch, volgende keer maar een puzzeltocht op een rustdag erin verwerken zodat er nog meer punten te behalen zijn. Nog meer hilariteit dus!
De campings die we bezocht hebben, waren op eentje na allemaal aan te raden. De camping die de minste waardering kreeg was in Glarus. Ik ben daar zelf niet geweest vanwege mijn koppakkingprobleem, maar heb van de andere challengers begrepen dat het daar niet echt soepeltjes ging. De locatie zelf daarentegen was wel formidabel en op dat punt scheen het de mooiste camping van de trip te zijn geweest.
De door ons bezochte campings zijn:
Dodenau: gaststaette-arnold.de
Klein veldje bij de motorherberg. Toen we aankwamen hing de was er nog. Het was blijkbaar niet gebruikelijk dat er kampeerders kwamen. We zijn er goed verzorgd, bier werd geserveerd bij de tent. Het eten was goed. Het was simpel, goed en veel. Echte duitse gastvrijheid!
Dinkelsbühl: campingplatz-dinkelsbuehl.de
Grote camping met een plekje aan het meer voor ons. Een groot veld voor ons alleen. De campingbaas was erg relaxed. Een extra stroomaanlsuiting was gratis. Er werd klassiek duitse keuken geserveerd in het restaurant. Niks mis mee dus!
Schwangau: camping-brunnen.de
Wat een plek! Naar het noorden kijk je over het meer naar het relatief vlakke noorden en in het zuiden reizen de Alpen op. Het eten was super (Schweinehaxe en Schnitzel) en de bediening erg vriendelijk.
Cortina d'Ampezzo: campingolympiacortina.it
Een camping vol met sportvlekken. We waren een beetje "The odd men out" in deze sportminded community. Maar het management stond ons wel mooi toe om te sleutelen op de camping, tnx Benedetta! Het eten was er super! Typisch italiaans met eigengemaakte pasta! Een echte aanrader!
Prad am Stilserjoch: campingsaegemuehle.com
Niet goedkoop, maar dan heb je wel wat! In het dorpje is er wel wat horeca aanwezig en ook op de camping is het goed toeven. De keuken gaat meer de Duitse kant op dan in Cortina, maar dat is ook logisch: dit was van oorsprong duitstalig gebied. Een mooie bijkomstigheid is het binnenzwembad met alle gemakken die je maar kan wensen.
Glarus: zkgl.ch
Niet door mij bezocht, maar wellicht kan een van de andere challengers hier iets meer over vertellen
Brienz: aaregg.ch
Niet door mij bezocht, maar misschien kan een van de andere challengers hier meer over vertellen
Waldshut-Tiengen: rheincamping.de
Weer terug in Duitsland, direct aan de Rijn, goede keuken, lekker eten, mooie bierkaart.
Le clerjus: motorhotel.eu
Need I say more? Het is bij Anselma en Jos altijd een beetje thuiskomen. Het is er relaxed en gezellig. Aanschuiven aan de eettafel is een feestje, er is een uitgebreid aanbod zodat er voor ieder wel iets van zijn gading te vinden is.
Echternacherbrück: echternacherbrueck.de
Grote Camping aan de rivier. Vlakbij de camping zit een italiaan die meer biedt dan alleen maar pizza. Eenmaal de brug over en je zit middenin Echternach op het gezellige plein.
Het schrijven van het verhaal heeft dit keer wat meer tijd gekost. Geen onwil, maar diverse dingen gooiden roet in het eten. Zo was er een verbouwing die na de Challenge weer verder moest gaan. Een vriend die hoorde dat hij uitbehandeld was. Een andere vriend die een fataal ongeluk kreeg in Polen, wat een diepe indruk op me gemaakt heeft. En een dag voordat ik op vakantie ging overleed nog een vriendin op veel te jonge leeftijd. Het was dan ook erg vervreemdend om 's ochtends een crematie mee te maken en 's avonds in Noord-Frankrijk in een hotel te zitten. In de loop van de tijd normaliseerde alles zich en kon ik weer gaan schrijven.
Voorzover ik nu kan zien is er in 2016 geen Challenge van mijn hand. Mocht iemand anders de behoefte voelen om iets dergelijks te organiseren; mijn zegen heb je! In 2017 is het wel weer de bedoeling om een challenge te gaan organiseren. Het plan is om een jaar vantevoren de Challenge aan te kondigen zodat iedereen ruim de tijd heeft om zich voor te bereiden op dit geweldige avontuur.
PS: Een deel van de Challenge is niet door mij meegemaakt. Tijdens de reünie van een tijdje geleden heb ik wel gezien dat er erg veel mooie fotos gemaakt zijn tijdens deze dagen. Ik meende mij ook te herinneren dat een van de heren nog een verslag van die dagen zou willen schrijven. Het verhaal is dus nog niet helemaal af!Wie later remt is langer snel!