Toch nog even terugkomen op mijn opmerking hiervoor dat de 'zwarte' al na een paar dagen zo moeilijk te starten is.
Voor de renovatie had de motor al zeker 20 jaar niet gelopen. Dat kan natuurlijk zo maar een oorzaak zijn.
Ik heb met die motor inmiddels een paar langere ritten gemaakt.
Daarvoor moest er natuurlijk ook worden getankt en heb ik Super 98 gebruikt, dus zonder toevoeging van ethanol.
En wat schetst mijn verbazing, nu probleemloos starten ook na een paar dagen stilstand.
Dat kan natuurlijk toeval zijn; door het rijden zullen de carbs mooi zijn schoongespoeld (?), maar toch heel frappant.
Hebben anderen ook een dergelijke ervaring, ook gelet op de discussie hierboven op het forum en in het verleden over al die E benzine toevoegingen?

Benzine kon je vroeger met gemak 25 jaar plus bewaren. Maar ja, dat is ook al weer 35 jaar geleden.
De 'goede makkelijke' olie is immers op. De huidige rest wordt opgepept, maar is vaak na 6 maanden al niet meer zo denderend.
Na een aantal jaren gebeurt er dan bijna niets meer.

Mooi voorraadje. Dat wordt een museumpje?

Nee ik heb de afgelopen jaren een heel groot deel (ca 45 motoren) van mijn oldtimer verzameling al verkocht.
Daarvan heb ik er nu nog maar 15 + een paar (Hollandse) bromfietsen over.
Daar vermaak ik mij de komende jaren qua restaureren / renoveren wel mee.

Hierboven heb ik al aangegeven dat er nog een paar motorfietsen voor een kenteken RDW gekeurd moeten worden.
Begin 2019 heb ik via MP ergens hoog in Friesland een Yamaha LS 3 (100 cc) 2 takt motorfiets gekocht in erbarmelijke staat.
Uiteraard geen kentekenbewijs o.i.d. voorhanden. Maar het bijzondere is dat deze motor maar 1 jaar is gemaakt en wel in 1972.
(daarvoor -1971- was er de LS2 2 cylinder met 2 aan elkaar gekoppelde bromfietsblokjes en daarna -1973- de RS 100 1 cilinder).
En als alles goed gaat, de motor is gerestaureenrd en op kenteken staat is het wel de enige Yamaha LS3 in Nederland.
Deze motorfiets lijkt bijna als 2 druppels water op de Yamaha bromfiets dus je raadt al wat er mee is gebeurd: geel plaatje voorop en verzekeren als brommer.
Mooi makkelijk want je hoeft niets meer op te voeren en rijdt zo maar harder dan 100 km/uur (topsnelheid volgens het boekje is 115 km/uur).
Het ding heeft na zijn leven als 'brommer' waarschijnlijk heel lang onder een afdakje gestaan. Want wat was het een roestig geheel!

Maar dat niet alleen, ook waren de voorvork / voorwiel vervangen door een van een Yamaha DT (met schijfrem) evenals de buddyseat.
Zo op het eerste gezicht was ie redelijk compleet, maar dus verre van origineel. En de motor zat ook nog eens vast.
Dus als eerste de motor gangbaar gemaakt. Dat lukte vrij vlot. Daarna gekeken of er een vonk was; helaas niet.
Condensator doorgeslagen en ingebrande contactpunten. Via e-bay in Amerika 2 condensatoren (heb dus 1 reserve) gevonden en in Australie de contactpunten.
Ja en toen was de motor lopende, wel met vreselijke bijgeluiden vanuit de krukaslagers.

En pas daarna de motor uit elkaar gehaald.
- frame + achtervork + standaard laten stralen en in 70% zwart laten poedercoaten
en gedurende 3 jaar wereldwijd op zoek naar onderdelen:
- nieuw buddyseat gevonden in Maleisie
- DT voorvork + spatbord + wiel geruild voor een originele voorvork + wiel + spatbord
- bovenste krookplaat gekocht in Engeland
- nieuwe banden in Nederland
- nieuw voor- en achtertandwiel in Singapore (nieuwe ketting uit NL)
- knipperrelais uit Bangkok
- zijstandaard uit Indonesie
- carburateur revisie set uit Australie
- nieuwe bedieningskabels in Nieuw Zeeland
- teen-hak schakelpedaal uit Maleisie
- striping zijdeksels uit Indonesie
- tankemblemen uit Indonesie (helaas (wel goede) after market, de originelen waren duurder dan de aanschafprijs van de motor!)
- knipperlichten uit USA
- benzinekraan uit Singapore

Al met al een mooi internationaal project. Waar uit blijkt dat alles altijd ergens wel te koop is.

Daarna aan de slag met het plaatwerk;
- tank gestraald en daar viel bovenop waar de buddyseat aansluit op de tank een roestgat in.
Dat laten lassen (er moest een behoorlijk stuk uit om voldoende vlees te krijgen) en in de primer en lak.
- zijdeksel gestraald en in de primer / lak
- accubak gerestaureerd (was ook deels behoorlijk weg)
- oliereservoir gestraald en in de primer en lak
Daarna de transfers (met de aanduiding 100) op de zijdeksels geplakt. Had er daarvan 2 sets besteld, voor de zekerheid.

Toen kon het spul weer in elkaar. De draadboom leverde nog een hoop kopzorgen. Er was behoorlijk in geknipt / verlegd.
Een nieuwe draadboom gekocht in Singapore, maar dat bleek toch niet de goede (wat van ver komt is niet altijd lekker).
Uiteindelijk met de originele alles toch goed gekregen en alles werkte weer.
Moest er wel aan wennen dat de accu (waarop de knipperlichten/claxon/remlicht werken) als een soort (over)spanningbeveiliging werkt voor de koplamp (dim en grootlicht).
De motor kan worden gestart zonder accu, maar zet je dan het dimlicht / grootlicht op en geeft gas dan brandt de lamp gelijk door, omdat die dan de volle laadspanning krijgt.

Ik heb ook naarstig gezocht naar documentatie. Dat viel best tegen, maar ik heb toch een Parts List èn een Service Manual kunnen vinden.
Die waren behoorlijk behulpzaam bij de restauratie.

Afgelopen week het sluitstuk. Afspraak bij de RDW voor een kentekenkeuring.
Dat ging verrassend soepel. Misschien dat meehielp dat de keuringsmeester ook een liefhebber van oude motoren is.
Alle documentatie mee samen met de verpakkingen van de OEM onderdelen die ik wereldwijd had gekocht.
Ook diverse foto's van de oorspronkelijke staat en van tijdens de restauratie en de mooie huidige staat hielpen goed mee.

Eerst werd de motor opgemeten. Dat hoefde eigenlijk niet want alle maten staan in de Service Manual. En die zijn 1 op 1 dus overgenomen.
Daarna werd er gekeken of er speling zat op de voorvork en achtervork (niet dus, dat had ik vantevoren allemaal goed afgesteld), de wielen mooi vrij liepen en de vering gecontroleerd (met de opmerking dat de voorvering best wel zacht was - moest toch (meer) olie in ). De remmen werden getoest en akkoord bevonden.
De motor moest ook worden gestart (deed ie op de 1e kick) en daarna op verzoek snel weer worden afgezet: een 2 takt produceert nu eenmaal best wat uitlaatgassen.

En dat was de keuring!
Terug naar de balie om de keuringskosten ad € 167,50 te betalen en de opmerking dat ik het kentekenbewijs binnen 4 dagen zou ontvangen.
Nou, dat laatste mooi niet.
Wat bleek, bij een 1e registratie binnen Nederland ben je, voordat een kentekenbewijs wordt afgegeven, verplicht aangifte BPM te doen, ook al bedraagt de BPM € 0.
Dat staat inderdaad vermeld op de RDW site, maar had ik dus niet gelezen.
Dus gistermiddag alsnog de BPM aangifte gedaan. Die wordt door de Belastingdienst na akkoord doorgezet naar de RDW.
Die procedure ging razendsnel. Binnen het uur zag ik in Mijn RDW dat aan mijn verzameling kentekens een nieuw kenteken was toegevoegd en wel die van de Yamaha LS3.
Met een mooi bouwjaar gerelateerd kenteken: NM-..-..
Maar ook met de mededeling dat vanaf dat moment de motor verzekerd of geschorst moest worden.
Dat (schorsing want het blok moet nu eerst nog worden gereviseerd) kon gelijk in 1 adem door worden geregeld.

Het is een heel verhaal geworden. Er circuleren veel horrorverhalen over de RDW.
Maar echt, de keurmeesters denken en voelen echt met je mee als je met een oldtimer motor komt aanzetten die ook nog eens liefdevol is gerestaureerd.
Het gaat mis als de voorbereidingen van de eigenaar om de keuring soepel te laten verlopen te wensen overlaten.
Beter te veel documenten / documentatie dan 1 te weinig of zelfs een slecht humeur meebrengen of nog erger betweterig overkomen.

Zelf ook vaker bij de RDW gestaan en ging altijd prima.
1x ging het wat stroever met invoer oude Ford. Bleek geen standaard ingeslagen framenummer te zijn maar verder niets geks mee.
Toen ik na een flinke tijd niets meer had vernomen tov kenteken en ik belde. Bleek dat ze een heel onderzoek hadden opgestart.
Vanuit 'die Behörden' in Duitsland kwam uiteindelijk een 'in ordnung' en later ook het kenteken
Tja, het was ook een van de eerste van dat type.

Wat een verhaal zeg! Én met een goed einde leuk man

Gisteren met de Puch M 125 uit 1971 naar de RDW geweest. Die motor stond al sinds 2005 bij mij in de garage.
Door die droge stalling verkeert het chrome nog in heel goede conditie en na een poetsbeurt zag de motor er weer zeer mooi (mooi patina) uit.

Keuring voor een Nederlands kenteken (itt tot Belgie waar je echte horrorverhalen over het verkrijgen - vaak niet dus - van een kenteken hoort) is veelal een fluitje van een cent, maar je bent wel (tenminste) € 167,30 aan keuringskosten armer.
Deze keuring zelf stelde echt niets voor; omdat ik een Zwitsers kenteken bij de motor had is de keuring een zgn. "zichtkeuring".
Framenummer controleren, wielbasis opmeten en een schatting naar het vermogen (= 12 PK) gemaakt.
Alles werd ingevoerd in de computer en ik kon de motor na een kwartiertje weer opladen. Snel verdiend RDW !!!!
Gelijk thuis de aangifgte BPM (voor een oud voertuig sluit die op € 0,00) gedaan (moet je doen anders wordt het kenteken niet afgegeven) en 1 uur later stond er al een nieuw kenteken (werderom een MN-..-.. maar dan 117 nummers hoger dan de Yamaha LS3 100 cc en goed voor de blauwe plaat) op mijn naam in de RDW registers. Gelijk het kenteken maar geschorst.

De keurmeester herkende mij overigens nog; vroeg na afloop wanneer ik weer zou langskomen. Ik vind 3 x keer dit jaar genoeg, dus voorlopig niet (meer).
Maar goed, voertuigen laten keuren kan ook zo maar een nieuwe hobby worden

Blijft ook een leuk uitje, vooral als de papieren snel op de mat liggen.
Over het algemeen heb ik positieve ervaringen met de RDW, hoop zaken via internet lopen ook goed.