Als je de reglement leest (en de (straf)punten die je kunt krijgen) dan ga je heel hard lachen. Zelfs je eigen leeftijd ten opzichte van die van de motor is van invloed op de punten die je krijgt. Ik had daar best bij willen zijn.

Hier het REGLEMENT

Hier een stuk over de puntenverdeling. Ik kan jullie vertellen dat we allemaal winnaars zijn, iedereen heeft wel een prijs/klassement gewonnen.

Punten en prijzen.:

Zoals al gemeld is het de bedoeling om zoveel mogelijk punten en prijzen te verzamelen.

Prijzen leveren ook punten voor het eindklassement op.

Aangezien het veld van motoren hopelijk divers wordt en we op de openbare weg rijden, zal tijd bij de etappes geen factor zijn.

De punten zijn voor een deel te verdienen door alle etappes uit te rijden, Maar ook door opdrachten onderweg, en hoe goed je motor de wedstrijd doorkomt.

Bovendien wordt het beloond als je je mede rijders helpt indien nodig.

Er zijn ook strafpunten/prijzen te behalen.







Motorpunten: deze worden bij aanvang van de challenge toegekend.

•Je motor dient 20 jaar te zijn, voor elke jaar ouder krijg je 1 punt


•Voor een tweetakt krijg je 8 punten


•Cylinders kunnen punten opleveren of kosten. Vier cilinders in lijn zijn het meest gangbaar, dus 4 strafpunten.


4 cilinders in V of boxer geen punten bij of af.

2 cilinders parallel 2 punten

2 cilinders in V of boxer 4 punten

3 cilinders 5 punten

1 cilinder 6 punten

6 cylinder/ wankel/ stermotor etc 10 punten. (wel aanschaf bonnetje mee, want voor €500,- dat gelooft niemand ... toch)

•japanners en (west) Duitse motoren geven meestal weinig problemen. Dus geen punten


•(voormalig) Oostblok motoren zijn goed voor 4 punten.


•overige fietsen zijn goed voor 6 punten


• Met cc's zijn punten te verdienen.


125m cc of minder 10 punten

125 – 250 cc 6 punten

250 –500 cc 3 punten

500- 1000cc geen punten

1000 – 1200 cc 1 punt

meer dan 1200 cc 2 punten.

•kickstarter: is jouw motor (fabriek af) enkel met kickstarter te staren? 2 punten (geld dus niet voor motoren met een defecte startmotor, of rotte accu)


•Waterkoeling iets dat zo fijn stuk kan gaan 3 punten


•We gaan natuurlijk over bergpassen rijden. Als je dan alleen over trommelremmen beschikt is dat natuurlijk extra spannend. Daarom 3 punten


•Zijspanmotoren zijn traag en lastig, dus 4 strafpunten. Wel af te kopen door je zijspan als rijdende gereedschapskist/koelbox ect. Voor het algemeen belang aan te bieden.


•Orginaliteisprijs1: Heb je je motor omgebouwd tot rijdende BBQ/ Disco/ waterfiets/ koelkast o.i.d. dan kan het zomaar zijn dat je mede rijders je de originaliteitsprijs gunnen. Kan alleen aan een verbouwde motorfietsen worden toegekend. 8 punten(S, 1X)


•Orginaliteitsprijs 2: ziet jou motor er nog uit als in de folder? De motor die nog het meest lijkt op hoe de fabrikant het bedoelde krijgt 5 punten. (S, 1X)


•Optimisme award: Vindt je 15 PK al veel, ofwel heeft jou motor de minste Pk's dan verdien je daar 5 punten mee (fabrieksopgave Pk's). (B, 1X)


•Kiloknaller award: heb jij de meeste kilo's (fabrieksopgave) oud ijzer voor minder dan €500,- weten te bemachtigen? Dan is dat goed voor 3 punten. (B, 1X)


•Anorexia award. De motor met de minste kilo's? (fabrieksopgave) dan is ook goed voor 3 punten. (B, 1X)


•Pipet award: voor de kleinste cilinderinhoud 2 punten (B, 1X)


•Easy rider award: voor de langste voorvork natuurlijk, 2 punten (B, 1X)


•minimalisme award: Heb je alles dat niet strikt noodzakelijk is van je fiets gesloopt, startmotor kuipdelen spatborden ect, dan maak je misschien niet alleen kans op de de originaliteitsprijs, maar ook op de minimalisme award. 4 punten (S 1X)


•De Methusalem award is voor de oudste motorfiets die meedoet aan de 500 Euro Challenge, werd jou fiets al beschreven in het oude testament? Dan ben je een kanshebber. Extra vereiste is dat deze motorfiets wel minimaal 30 Jaar oud moet zijn. (B, 1X) 6 punten.


•De anachronisme award als je een motor rijdt die ouder is dan jezelf bent. (B, 1X) 2Punten.


•De benjamin Trofee is voor de jongste motor in het deelnemersveld. 3 strafpunten


•De Ter zielen Award is voor de Rijders die de op een motor rijden van een merk dat inmiddels al niet meer bestaat 6 punten


•Die Frankenstein preis gaat naar de rijders die een motorfiets in een eigenlijk al overleden staat kopen, maar deze toch weer voor de 500 Euro Challenge tot leven weten te brengen. Het gaat dus om motoren die in onderdelen verkocht worden of met ernstige gebreken, dus niet een vuile carburateur of vast zittende rem. Om voor deze prijs in aanmerking te komen zijn foto's van voor tijdens en na het reanimeren vereist.


2/3 van de deelnemers moet vinden dat je deze prijs hebt verdient. 6 punten (S)

•De Dagobert Duck prijs is natuurlijk voor degene die voor een bedrag van onder de €650,- aan de start verschijnt. Dat is aanschaf en eventueel opknappen incl. banden en remmen. Bonnetjes/documentatie vereist


• <€650,- 4 punten


• <€550,- 5 punten


• <€450,- 6 punten


• <€350,- 7 punten


• <€250,- 8 punten


•<€150,- 9 Punten


Het is nu hopelijk duidelijk hoe punten te halen.

Maar hier dan toch vast een paar voorbeelden van hoeveel punten verschillende motoren opleveren.

1:

jawa 350cc 2 cylinder 2 takt uit 1978

35 jaar oud in 2013 dus 15punten

2 takt 8 punten

2 cilinders parallel 2 punten

350 CC 3 punten

Oostblok bonus 4 punten

Kickstart bonus 2 punten

Totaal 36 punten

2:

Suzuki GSX 550 1989

24 jaar oud in 2013 dus 24-20/ 2 = 4 punten

4 cylinder in lijn -2 punten

Totaal 2 punten

De Jawa heeft aan de start dus al een flinke voorsprong in punten.

Al moet worden opgemerkt dat de jawa misschien wel de grootste dorst heeft, wat weer 5 punten zou kosten. Als deze dan ook minder betrouwbaar blijkt dan de suzuki kost dat nog meer punten.

Maar met een saaie doorsnee motor is het moeilijker om te winnen!




Dagpunten: elke dag vallen er uiteraard punten te verdienen.

•per uitgereden etappe krijgt men 10 punten


•bromsnor bokaal : wordt je door een agent aan de kant gezet? Je krijgt een bromsnor bokaal: 1 strafpunt. Wordt je aan de kant gezet en je krijgt een boete: 5 strafpunten. (B)


•Vette handen trofee: met pech langs de weg? 2


strafpunten. (B)

•De barmhartige samaritaan prijs, is voor die gene die zijn mederijders onderweg in tijden van nood naar beste kunnen helpt. 2 punten. (naar oordeel van de pechvogel).


•Spontane (en dus ongevraagde) complimentjes over je motor leveren je 1 punt per compliment. (getuigen vereist).


•De MacGyver prijs is voor de gene die met minimale middelen toch die opgegeven motor met afvalmateriaal (of een paperclip) weer aan de praat krijgt 5 punten. (S,)


•Vonkend afvalt award: onderdelen die onder het rijden van je motor vallen leveren je 4 strafpunten op. (B)


.

Prijzen:

Prijzen worden indien te berekenen toebedeeld op basis van meetbare resultaten.

In de overige gevallen bij stemming van alle deelnemers . Omdat op je zelf stemmen niet netjes is is dit niet toegestaan. Stemming is dus openbaar.

Bij de omschrijving staat of de prijzen worden berekend, dan wel uitgereikt op basis van feiten (B)erekening of dat er over wordt gestemd (S)tem.

Indien een prijs maximaal 1X wordt uitgereikt staat er (1X) bij.

Aan het eind van de challenge zijn er ook nog punten te verdienen.

•Finish bonus: de 500 Euro Challenge helemaal uitrijden (dus geen etappes missen) geeft een finish bonus van 20 punten.:De 500 Euro Challenge helemaal uitrijden (dus geen etappes missen) geeft een van 20 punten.


•oliekan award: De gene met het hoogste olie verbruik krijgt 2 strafpunten.


(B, 1X)

•Guus geluk trofee. Wordt uitgereikt aan de rijder(s) die de 500 Euro Challenge


Zonder technische problemen uitrijden 8 punten maar liefst. (B, 1X)

•Pech prijs: Je hebt voor €500,- of minder een motor gekocht die er nog prima uitziet en er lijkt geen vuiltje aan de lucht. Maar van start tot finish (als je die al haalt) laat je fiets je in de steek. Dan is de pechprijs voor jou. 5 punten (S, 1X)


•Dromedaris award: Heeft jou motor de minste dorst van het hele veld? 5 punten (B,1X)


•Hollebolle Gijs award, voor de motor met de grootste dorst 5 strafpunten (B,X1)


•Kilometervreter prijs Voor wie aan het eind van de challenge de meeste kilometers heeft afgelegd.


Veel plezier,

Borisz

Duidelijk. Alleen het harde schreeuwen staat er niet bij!
Marcel.

Apart prijzen lijstje. Heel interessant. Volgens mij moet het toekennen van de priojzen (per dag/) een wezenlijk onderdeel van het hele gebeuren zijn geweest.
Maar ik mis er nog eentje:
* Hilarieteitsprijs: je weet de mooiste motivatie voor een prijs te geven: 2punten

Harmony,
Hans.
( heeft al een prijs: de Rode Rakker.... )

Het harde schreeuwen werd elke avond bij de tent van Mitkah gedaan door Auke. Hij probeerde Mitkah's snurkgeest te verdrijven. Helaas heeft het niet mogen baten.

Hier vind je het snurkbewijs van Mitkah: URL

[large]Dag 3[/large]

Eindelijk een rustdag. Om deze tocht ook een beetje op vakantie te laten lijken zijn er een aantal rustdagen ingebouwd. Op deze dagen is het dus uitrusten geblazen. Als alles goed gaat tenminste. Oorspronkelijk waren deze dagen bedoeld als extra dag voor het geval we met grote pechgevallen geconfronteerd zouden worden. Tot nu toe is dat steeds goed gegaan dus hebben we een echte rustdag!

En waar bestaat een rustdag uit voor de motorrijder? Beetje uitslapen, koffie drinken, broodje eten, olie inspecteren, brommer nakijken en gewoon een beetje omhangen.
Om toch nog iets van een doel te hebben had Mr. Helicopter zijn telefoon maar eens laten vallen waardoor de foon helemaal stuk was en we dus maar op zoek moesten naar een ander (nood)exemplaar.

Iedereen ging een beetje zijn eigen gang en rond een uur of 12 waren we allemaal uitgevlogen: Smoelwerkje en Sjors om een route te rijden, Crazy987 en Ilse om een BBQ te organiseren en Auke was naar vrienden in Zwitserland vertrokken. Samen met Mr. Helicopter en Jottum! ben ik naar Hausach gereden om daar een telefoon op de kop te tikken. Helaas was wegens de Mittagsruhe alles dicht. Alleen de Konditorei was open. Dit resulteerde uiteraard in grote stukken Sachertorte en Schwarzwalderkirschtorte. Dit alles afgeblust met soepkommen vol met koffie. Allemachtig wat lekker.
Daarna snel een foontje gehaald en op de terugweg nog een leuk motormuseumpje bezocht in Oberwolfach. Leuke dingen gezien daar een Zundapp met zijspan, je weet wel die groene dingen van de Wehrmacht. Ook mijn jeugdsentiment stond er. Een watergekoelde Zundapp KS50 waar mijn tweewielercarriere op begon. Zucht



Juist voordat ik daar het zaaltje onderkwijlde en wartaal begon uit te slaan werd ik mee naar buiten gesleept door Jottum! en Mr. Helicopter. Ik kon meteen afkoelen: het was flink gaan regenen. Op de terugweg naar de camping begon het langzaamaan steeds harder te regenen. Ik zag de andere twee in mijn spiegeltjes. We hadden vanwege de korte afstand geen motorkleding aan en ik zag twee mensen toch behoorlijk nat worden. Ik had geluk: de Polariskuip beschermt enorm goed. Bij aankomst op de camping had ik zelfs nog droge schoenen!

Omdat regen op een camping niet echt tot mijn favorieten behoort moesten we een oplossing verzinnen als we nog enigszins droog de avond door wilden komen. Gelukkig hadden we 2 tarpen mee zodat we met zijn 8en nog mooi droog konden zitten tijdens de BBQ!


wonderbaarlijk genoeg hield het op met regenen zodra wij de tarps hadden opgezet. Hiermee was de BBQ gered en geslaagd! Nog even een beetje bomen over de route van morgen en dan rap de tent in!!!! Altijd verbazingwekkend hoe snel ik inslaap zo in de buitenlucht, heerlijk! Zzzzz ZZZZ zzzzz.

Hoi jottom jammer dat we net gemist hadden in echternachbruck maar je hebt onze buren gezien daar. Bij la mouche hebben we te horen gekregen dat julie daar ook geweest zijn goed gedaan de reis.
Ben

Klopt, je buurvrouw dacht dat we de cx club zelf waren. Knap dat ze de drie cx'en herkent had. Jammer dat je het "flying circus" gemist hebt.

Zelfs in La Mouche wisten ze wie we waren? Nou, dan laten we blijkbaar wel een indruk achter met ons oud-ijzer circus.

Dag 4

Op het moment dat ik ontwaakte kon ik niet wachten om mijn spullen in te pakken en weer op de brommer te stappen. Deze dag was al aardig gepland. Spullen oppakken, bij het verlaten van Wolfach een paar boodschappen halen voor het ontbijt dat we in Triberg zouden gaan nuttigen. Fijn een stukje verder tuffen over de B-500 langs de Schluchsee en de Titisee, daarna Auke oppikken van de camping in Waldshut-Tiengen, waar je prima kan lunchen met uitzicht op de Rijn. En als toetje zouden we fijn een stukje tokkelen door Zwitserland om bij de Walensee ons kamp op te slaan.

Mooi plan vond ik zelf. Toen de boodschappen eenmaal waren ingeslagen werd er koers gezet naar Triberg. Dit stadje kenmerkt zich doordat het eigenlijk een soort van koekoeksklokken-circus is geworden. Winkels vol met klokken en prullaria schreeuwen het hardst om de aandacht van de toerist. Bijna alle teksten die je op straat ziet zijn 2-talig, Duits en Engels. En dat is best vreemd in Duitsland!
Toch is het wel eens leuk om dit circus een gade te slaan vanaf de parkeerplaats.

Best handig om zo'n aanhanger/eettafel/kookeiland mee te nemen. Er werd dus dankbaar gedineerd aan de tafel. Na deze lichte ochtendmaaltijd spoedden wij verder langs de B-500. Na een kilometer of 10 werd de bewolking dikker en dikker en voelden we de eerste druppels. Aaaij, toch maar even stoippen om de regenkleding aan te trekken. Gelukkig is het hier zelfs in de regen nog zo mooi dat je bij elke stop weer fotos gaat maken.

Het regende verder gestaag door maar door de riante kuip bleef ik in ieder geval droog, hoewel het langzamerhand steeds harder ging regenen. Naarmate we Waldshut-Tiengen naderden klaarde het gelukkig op en eenmaal aan de lunch klaarde het weer helemaal op en begon de zon te schijnen. Heerlijk!!!

Daarna hebben we de Zwitserse grenscontrole links laten liggen en zijn we over de fietsbrug bij Schwaderloch de Rijn overgestoken. Auke's Zwitserse vrienden zagen namelijk nogal wat haken en ogen aan het rijden met een motor-met-aanhanger in Zwitserland. En de overgang Waldshut-Tiengen staat niet echt als soepel bekend. Ik stond er afgelopen september, toen ik er met de auto was, ook al eens een half uur te wachten. Paspoorten werden door de douane-beambte meegenomen en aan een zware inspectie onderworpen. Er werd driftig door de douaniers gepraat en ik voorzag al dat ik de hele auto moest uitpakken........... Gelukkig mocht ik doorrijden. Ik had hier met de motor geen zin in dus maar fijn over de fietsbrug!

Eenmaal in ZwitserlandWas het na een uurtje raak! Doordat er een paar keer en Umleitung gevolgd moest worden en de navi niet helmaal goed was ingesteld zaten we ineens op de Autobahn; niet echt handig zonder een tolvignet! Eenmaal met Auke overlegd (onze Zwitserland kenner) Besloten we om de Autobahn te volgen tot voorbij Zürich en er dan zsm af te gaan. Bij de afrit sloeg de schrik me om het hart! Grote politiecontrole aan het eind van de afrit. Er stonden reeds een paar autos die staande gehouden werden. Ik deed zoveel mogelijk of mijn neus bloedde, keek pertinent naar links om zo snel mogelijk te kunnen invoegen. Bij de eerste gelegenheid was het meteen gas erop en rijden alsof er helemaal niks aan het handje was. Het liep gelukkig allemaal goed af!!

De rest van de route ging vanaf nu niet meer over de Autobahn maar enkel over de Landstrasse. Dat geeft een stuk minder stress als je zonder vignet rijdt. Helaas werkte het weer niet echt mee. Donkere wolken pakten zich weer samen en het was zaak om op het einddoel te komen voordat de regen ons in ging halen.

Het laatste stuk langs de Walensee was eigenlijk heel mooi, maar door het donkere weer, de spetters regen en de lange rijdag had ik niet eens zo heel veel oog hiervoor. De camping lag aan het oostelijke deel van het meer en ik wilde graag droog de tent opzetten.

De campingbaas was een uitzonderlijk geval. Allereerst was hij katjelam en ofschoon ik behoorlijk goed Duits spreek antwoorde de beste man toch in steenkolen-Engels. Zelfs toen Auke met de man ging praten (Auke spreekt vloeiend Zwitser-Duits) bleef hij volharden in het Engels.... We waren aanbeland in een aflevering van "Allo Allo" leek het wel! Auke en ik moesten onze uiterste best doen om niet hardlachend weg te rennen. Wonder boven wonder konden we onszelf in bedwang houden en na de nodige formaliteiten konden we eindelijk ons kamp opzetten (in de regen).

Een afdakje met een picknicktafel verschafte ons die avond een fijne zithoek waar we konden koken, eten en de plannen voor morgen konden doornemen.

Dag 5

Dag 4 werd voor ons een soort van D-Day. Wat gaan we doen: doorrijden of wachten? De weersvoorspellingen die we de vorige dag binnen kregen waren niet bepaald gunstig, er kon in het oosten van Zwitserland wel 50 tot 75 MM regen gaan vallen. Doordat we niet helemaal compleet op de camping waren, Crazy987 en Ilse hadden een hotel genomen, konden we niet echt een beslissing nemen. We wilden Crazy987 en Ilse mee laten beslissen en het weer aanschouwen zoals zich dat de volgende morgen aan ons zou openbaren.



De ochtend van dag 4 brak aan en er was geen vuiltje aan de lucht. De zon scheen alsof zij nog nooit anders gedaan had en de tenten waren in no-time weer opgedroogd van de nachtelijke regenbuien. Na aankomst van Crazy987 en Ilse hadden we eigenlijk al snel besloten dat we toch maar door zouden rijden. Alles was immers droog, de verwachtingen op de aankomstplek waren zeer gunstig en bij de volgende camping hadden we meteen weer een rustdag. Eventuele nattigheid zouden we daar wel weer van ons af kunnen spoelen.

Aldus werden de tenten in een rap tempo afgebroken. De katerige campingbaas werd vriendelijk begroet, waarbij bleek dat hij vandaag toch ineens bereid was Duits tegen ons te praten. Ons vermoeden was dat hij op even dagen Engels sprak en op oneven dagen Duits, rare jongens die Zwitsers! Eenmaal in het zadel ging het richting Liechtenstein en daarna naar Oostenrijk. Het scenario van de dag ervoor leek zich te herhalen. Na een half uur rijden begonnen zich donkere wolken te vormen die we maar ternauwernood voor konden blijven. Af en toe een regendrup was ons deel. Eenmaal in Oostenrijk aangekomen voor de lunchbreak is er door de groep besloten om vanwege het dreigende weer de Silvretta te laten voor wat hij is (zo heb je meteen weer een doel voor de volgende vakantie) en via Sankt-Anton naar Landeck te rijden. Als klein goedmakertje hadden we de Arlberpass nog op het menu staan.

Al met al waren het best wel veel dorpjes waar je doorheen rijdt, maar door de mooie omgeving wordt er veel goedgemaakt. De Arlbergpass kondigde zich al snel aan. Deerste meters waren meteen off-road met gravel, ook best leuk! Tijdens de weg naar de top zagen we een aantal fietsers die zich in regenkleding een weg naar boven worstelden. Respect voor de mannen die zich zo voort slepen in dit majestueze landschap.



Eenmaal boven was het natuurlijk tijd om fotos te maken. Je moet natuurlijk wel bewijs hebben dat je op de Arlbergpass bent geweest. De eerste fietser kwam boven, het bleek een Nederlander te zijn. Na een praatje over zijn route, onze plannen en de tijd die hij reeds onderweg was naar Rome kwam ook zijn zijn fietsmaaat op de top. We hebben netjes geklapt voor de beste man die meer dood dan levend bovenkwam. De beste man dacht volgens mij dat hij uitgelachen werd en nodigde mij uit om zijn fiets te pakken en maar eens een stukje bergop te gaan fietsen. Dat liet ik me geen 2x zeggen natuurlijk. Het rijdt toch best vreemd met beschermende motorkleding op een racefiets!!



PECH: Op het moment dat we op de Arlbergpas stonden bleek Smoelwerkje's Kawa er ineens mee op te houden. Bam, en daar sta je dan. Eerst maar eens kijken of er een zekering stuk is. Het was inderdaad een zekering; de hoofdzekering nog wel. Even later knalde het vermaledijde ding er nog een keer uit. Op zoek dus naar een storing. De toeter hing wat vreemd los en is dus maar losgekoppeld. Evenals de voeding voor de Garmin. Het was enigszins raden, maar als we de camping zouden halen dan was er een rustdag om even op ons gemak naar de storing te kijken.



Voordat we onze weg gingen vervolgen werden er driftig zekeringen uitgewisseld tussen Smoelwerkje en Crazy987. Het zijkapje werd weer gemonteerd en het hele circus zette zich weer in beweging, onderweg driftig zwaaiend en toeterend naar de twee fietsers die al aan de afdaling waren begonnen.

Gelukkig was de storing in de Kawa nu verdwenen en konden we zonder al te veel oponthoud onze weg vervolgen. Eenmaal bij het plaatsje Nauders verdween het bewolkte, dreigende weer als sneeuw voor de zon. De zon brak door en de warmte was voelbaar. Naar mijn mening was het binnen een kwartiertje rijden wel een graad of 12 warmer geworden. En dat was een mooie afsluiting van 2 donkere, dreigende dagen.



We daalden snel af naar Prad am Stilfserjoch en verschaften ons een plekje op een wel zeer luxe camping met een heerlijk overdekt zwembad waar we heerlijk hebben gebadderd.
Morgen een rustdag!!!

Gave rit zo te lezen, ook fijn om te horen dat de riante kuip van De Tank/ black wonder/ dat hoopje ductape en plamuur zijn werk heeft gedaan . verder nog problemen gehad of heb ik de waarheid verteld dat het een prima fiets was

jimi,

ik was bijna meegegaan maar ze zouden met pinksteren nog niet terug zijn dus voor mij hield het op. nee ik was niet op de rat meegegaan want die viel buiten het regelement. ik had hier nog een pas aangeschafte cx500E staan en koffers en een kuip liggen...

groetjes werner (aanhanger viel ook buiten het budget volgens mij)

@ Kwaker:
Je hebt inderdad geen woord teveel gezegd, De Tank is inderdaad goed. Als preparatie voor de trip zijn de carbs goed schoongemaakt en iets rijker gezet om het geknal in de uitlaat te voorkomen bij bergaf rijden. Dat is thuis wel leuk voor bij het stoplicht maar niet bij een afdaling van een kilometertje of 20.

Verder zijn de remmen gedaan. De ontluchtingsnippels zaten muurvast. Ik heb er niet teveel tijd aan besteed en gewoon het hele remsysteem van de White Wonder overgezet op de tank. Met nieuwe remvloeistof en de Stahlflex leidingen ging het remmen best acceptabel.

Het olieverbruik viel heel erg mee. Ik had een verbruik van een half liter op 3700KM. Ik heb de Tank niet echt gespaard. Veel passen gereden (met een aanhanger) en daar zaten aardige passen bij.

Het enige nadeel was dat na de eerste rijdag de voorvorkkeerringen begonnen te zweten. Dit werd steeds meer en meer en aan het eind van de vakantie waren de achterschokkers ook lek. Ik zat dus meer op een hobbelpaard dan op een motorfiets.

Op zich was dat best te doen, zo hard ging het allemaal niet. Het was alleen een beetje tricky met de laatste paar passen. Slecht wegdek in de afdaling icm met hard remmen is niet echt handig bij niet werkende demping.

De kuip heeft uiteraard voor- en nadelen. Voordeel is dat je bij kou en regenbuien goed beschut zit. Nadeel is dat je gekookt wordt als de temp rond de 35 gr ligt. Afzien is ook een vak!!

Al met al wil ik je bedanken voor het feit dat je goed voor het beestje gezorgd hebt. Op de onluchtingsnippels na waren alle bouten en moeren gangbaar en goed vastgezet, niks afgebroken rotzooi en dergelijke.

Jottum krijgt bij deze een eervolle vermelding omdat hij zo goed was om de Tank aan mij in bruikleen te geven!! Het proefritje van 3700km is goed bevallen!!

@ Borisz, graag gedaan.
@ Kwaker: hoeveel olie zat er eigenlijk in de voorvorken? Van het begin tot het einde kwam er olie uit. We hebben het zelf geschat op 16 liter...